Suntok sa Buwan

Noong bata pa ako (ayaw kong sabihing nung maliit pa ako dahil alam ko naman na kaunti lang ang inilaki ko) everytime I will see an airplane, sinasabi ko lagi sa sarili ko "makakasakay din ako dyan.

Year 1999, the Catholic Church celebrated the Great Jubilee Year 2000. All Youth Leaders of the Church were invited to participate in this great event. Ako the moment I received the invitation from the National Commission on Youth, napaisip ako agad, sasama ba ako??? Binuksan ko ang nakaluping sulat sa loob ng puting sobre. Unti unti kong binuksan ito animo'y nanalong tiket sa lotto. Kamuntik na kong mahimatay sa nakita ko.

Sa pagbukas ko sa sulat bumungad agad sa aking ang halaga ng "tour package" para sa World Youth Day 2000 na ang venue ay sa Rome, Italy. Hanep, tama ba itong nabasa ko, World Youth Day in Rome, Italy. Napaisip ako agad, naexcite ng sobra. This is it! Naalala ko ang sinasabi ko nung bata pa ako. Makakasakay na din ako ng eroplano. I feel so ecstatic that time. Pero bumulusok pababa ang excitement at energy ko ng makita ko ang amount na we need to raise for the event.

80,000 pesos lang naman (way back 1999)..WOW! Napatingin ako sa langit, sabi ko na lang "Lord Kaya ko ba 'to?" December '99 I started preparing for the activity. Meetings..fund-raisings...solicitations...and many more ways to gather the amount needed.

Lumipas ng mabilis ang araw di ko namalayan July na pala. I checked my funds, huh! ang meron pa lang ako para sa Visa Fee at Registration Fee (I think more or less 20k). Lalo pa akong kinabahan dahil tumawag na ang agency ang sabi ang tentative date ng alis ay first week ng august. Ha?!? ganung kabilis, 1 month na lang halos 60K pa kulang ko wala pang pocket money.

The month of July is very crucial to me. What is pressure and tension??? Yung mga kasama ko sa parish, instead na makatulong parang diniscourage pa ako (pero hindi naman lahat). Mas madami pa din ang tinulungan ako. I asked Bishop Bacani, sabi ko "Bishop, I would like to ask for assistance po sana baka you can endorse me to some of the organizations na kilala nyo para makapagsolicit po ako for World Youth Day" (pakiramdam ko nun wala na akong pakiramdam...ang gulo ba? In short, ang kapal na ng mukha ko nun. As always, the very generous and kind bishop said "Ok Richard no problem, see me in Bishop's Office tom" Yes!!!

Mid-July na yung mga friends ni Bishop Bacani helped me. I was able to raise din mga 20K din yata yun. 40K na lang ang kulang ko. (NA LANG?? SURE KA HA) Isang co-worker ko sa church ang nilapitan ko na dating City Adminstrator ng Caloocan City. He said to me "Ok I will call Cong. Asistio para pagpunta mo dun bukas alam na nya." Wow ang lakas ng backer ko.

The following day punta ako sa office ng Congressman namin sa Caloocan. Ininterview ako (sobrang kabado ako talaga, that is the first time I had a talk with Gov't Officials at di lang basta ha Congressman pa) ni Cong. Asistio. At the last part ng usapan namin, nadinig ko yung pinakaantay kong salita ni Sir. "Magkano pa ba ang kulang mo" nahiya naman at feeling ko ang Kapal ng mukha ko kung papasagot ko lahat sa kanya, kaya sabi ko "Mga thirty thousand pa po sir." Me tinawagan sandali sa cellular phone pagkatapos "Ok Sige bukas kuhanin mo sa sec ko" After that Cong. Asistion signed the letter at nilagay ang 30K sa sulat.

Naku, 1 week na lang 10k pa ang kulang ko then ala pa akong pocket money. That time 2nd day ako ng novena ko sa Black Nazarene ng Quiapo. On the 4th day of the novena, isang kasama pa namin ang tumawag sa akin, sasamahan daw nya ako ke Mayor Malonzo. Punta agad ako sa City Hall, pagdating sa Mayor's Office, pinatuloy kami agad ng secretary dahil kilala nya yung kasama ko at sabi "wait lang me kausap lang sandali si Mayor" Maya-maya pa pinapasok na kami sa office ni Mayor. As usual usap, interview, tanong, at kalabog ng dibdib ko dahil sa kaba. Sa katapusan ng usapan ang sabi ni Mayor "Pasensya ka na ha ito lang ang maitutulong ko" nalungkot tuloy ako baka kung magkano lang din (pero kahit na any amount will do, ok na din). Iniabot sa amin ang sobreng brown. Paglabas ng office ng tingnan ko ang sobre 10k pala ang laman nito. Grabe...naamoy ko na tuloy ang byahe ko sa WORLD YOUTH DAY.

But wait, naisip ko na ang sobra na lang sa pera ko if ever mabayaran ko ang whole package, 500 pesos na lang yata. So, paano ako pagdating ko ng Italy? A week before ng departure ala pa ding linaw ang pocket money ko pero bahala na si Lord.

Pagpunta ko sa agency for the ticket and itinerary, again, God surprised me. Pagkaabot ng ticket sa amin, sabi ng group head namin na me side tour kami sa Israel for 1 week kaya ganun kamahal ung tour namin. "Lord Tama ba ang Dinig ko? Israel Daw?" Tama nga pala ang dinig ko 1 week kami sa Israel and 2 weeks sa Rome.

Sobrang naexcite na ako talaga. Hindi na ko masyadong nakakatulog dahil sa sobrang pagka-ATAT ko sa pilgrimage na ito kahit pa ang pera ko na lang ay 500. Hahaha 500 pesos=$12 pocket money. 3 days before the departure, pinatawag ako ng isang friend ko sa church (yung tumulong sa akin ke Cong, naalalala nyo pa?), iniabot nya sa akin yung sobre. Sabi nya "sensya na 200 pesos lang kaya ko ibigay." Sabi ko naman "Ok lang po yun, ang laking tulong na nga po nung ke Cong e." Pagdating ko sa bahay laking gulat ko $200 pala ang laman ng sobre.

Dumating ang araw na pinakahihintay ko. Sa wakas ang bagay na akala kong "SUNTOK SA BUWAN" ay nagkatotoo. Sa halip ito ay naging isang "Lakbay Pag-asa." Ang bagay na akala kong imposible ay naging abot-kamay dahil sa tulong at awa ng Diyos.

PS:
Sa susunod na yung kwento about sa byahe namin sa Israel at Italy.